Ιάκωβος Σιανούδης, “Κάθε εβδομάδα, ίδια ώρα: Η τέχνη της Θεραπείας”
Κάθε εβδομάδα, ίδια ώρα: Η Τέχνη της Θεραπείας. Ένα εγχειρίδιο για ψυχοθεραπευτές, ειδικούς ψυχικής υγείας, εκπαιδευόμενους και αναγνώστες με δημιουργική “περιέργεια” όσον αφορά τα γιατί & πώς σχετιζόμαστε με τους άλλους ή κομμάτια του εαυτού μας.
Η ιστορία της ζωής μας από την γέννηση μέχρι την ανάπτυξη των μοτίβων και ρόλων μας μέσα από τους οποίους διατηρούμε την ταυτότητά μας – ακόμα κι αν έρχονται εις βάρος της ψυχικής μας υγείας. Ολόκληρη η θεραπευτική διαδικασία, οι παρεμβάσεις, οι τεχνικές, η ερμηνείες και τα κίνητρα πίσω από την ανάγκη μας για εξάρτηση.
Για παραγγελίες:
https://angelakis.gr/sianoudis_iakovos
Εκδοτικός οίκος: Εκδόσεις Αγγελάκη
“Τί είναι το πρώτο πράγμα που κάνει ένας θεραπευόμενος, μόλις νιώσει καλύτερα; Μα, φυσικά, να επιστρέψει στην ίδια ζωή που τον αρρώστησε εξαρχής! Τότε ξεκινά και η πραγματική θεραπεία… Η θεραπεία της αντίστασής του! Ο φόβος να μοιραστεί τον αυθεντικό του εαυτό, δηλαδή, και να επιτρέψει να τον αγγίξει ο θεραπευτής, γιατί στο βάθος νιώθει ότι δεν έχει τίποτα αξιόλογο να προσφέρει στην θέση της φροντίδας που λαμβάνει… Γι’ αυτό και, χωρίς να το καταλαβαίνει, οδηγείται ν’ αμύνεται στο κομμάτι του που τον έχει περισσότερο ανάγκη ή «επιτίθεται» στον θεραπευτή του με σκοπό να τον αποθαρρύνει απ’ το να προσπαθεί να τον βοηθήσει…
Όσο δυσκολεύει τον θεραπευόμενο, όμως, η διαδικασία της θεραπείας, άλλο τόσο δυσκολεύει κι εμάς τους θεραπευτές, και ο λόγος είναι ο ίδιος… Τα συναισθήματα που δημιουργούνται μέσα της! Η Τέχνη της θεραπείας αφορά ολόκληρη την ψυχαναλυτική και ψυχοδυναμική θεωρία γραμμένη σε απλή γλώσσα. Είναι μία ολοκληρωμένη προσέγγιση στο γιατί αλλά και στο πώς οι άνθρωποι σχετιζόμαστε με όσα μας κινούν το ενδιαφέρον, αλλά και πώς προσεγγίζουμε τα ευάλωτα κομμάτια μας, που χρειάζονται φροντίδα.
Γι’ αυτό και μεγαλύτερη βαρύτητα σ’ αυτό το βιβλίο, δίνεται στη δημιουργία της θεραπευτικής σχέσης. Της γέφυρας, δηλαδή, που ταξιδεύουν έννοιες που «μεταλλάσσουν» το εσωτερικό του θεραπευόμενου. Στο πώς ένας θεραπευτής μπορεί να συνειδητοποιήσει το σχετίζεσθαι του θεραπευόμενού του και να το χρησιμοποιήσει στην υπηρεσία της σχέσης τους ώστε να συναντηθούν αυθεντικά, έξω από τις άμυνές τους, αλλά και πώς μπορεί να χρησιμοποιήσει τα συναισθήματά του προς όφελος της διαδικασίας. Πιο πολύ, όμως, καλεί τον θεραπευτή που το διαβάζει να μην φοβηθεί να παραμερίσει όσα είναι γραμμένα στις σελίδες της, για να συναντηθεί με τον άνθρωπο που κάθεται στην καρέκλα απέναντί του…”