Aποδοχή του ιδιαίτερου “είναι” μας: το εφαλτήριο για την ψυχική ισορροπία
ΓΡΑΦΕΙ H ΖΩΗ ΑΡΓΥΡΗ
Φοιτήτρια στο ΑΠΘ|
Αποδοχή, μία λέξη που για πολλούς, ειδικά νέες κοπέλες, είναι δύσκολο να κατακτηθεί… Όμως η εκτίμηση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών μας με την όποια ατέλεια και λιγότερο ντροπή είναι ένας στόχος που όλοι θα έπρεπε να έχουμε. Ωστόσο, ασφαλιστική δικλείδα στην όποια προσπάθεια αυτοαποδοχής είναι το κίνητρο αυτής της ενέργειας..και το κίνητρο είναι να αγαπήσουμε εμείς οι ίδιοι τη μαγεία που κρύβουμε μέσα μας και όχι να το κάνουμε για να έχουμε την αποδοχή των άλλων.
Με άλλα λόγια η αυτοεκτίμηση είναι αποτέλεσμα του τρόπου σκέψης που έχουμε.
Αν υποτιμάμε συνεχώς τις ικανότητες και τα όποια θετικά στοιχεία διαθέτουμε και τα θυσιάζουμε στο βωμό της βραχυπρόθεσμης αποδοχής από τους άλλους, τότε σίγουρα αυτό αντανακλάται και στους γύρω με αποτέλεσμα να σαμποτάρουμε εμείς οι ίδιοι την ομορφιά μας..την ομορφιά της ψυχής μας γιατί αυτή είναι που θα φωτίσει και την εξωτερική εμφάνιση…Σε μία εποχή που τα πρότυπα απαιτούν να προσαρμόζεσαι σε ρούχα που φτάνουν πολλές φορές και στο νούμερο 0, ζητώντας αποστεωμένα σώματα και καταπιεσμένα συναισθήματα δεν πρόκειται να σε κάνουν πιο όμορφο..πιο αποδεκτό, μπορεί…αλλά αποδεκτό από άτομα που θα νοιάζονται πολύ για αυτό..το θέμα είναι αν πραγματικά θέλεις να γίνεις αποδεκτός από τέτοιους ανθρώπους.
Θέλεις να είσαι απλά αποδεκτός ή αληθινός;
Νομίζω δεν αξίζει κανείς να υποβιβάζει τον εαυτό του γιατί μπορεί να έχει κάποιες ατέλειες ή κάποια χαρακτηριστικά που ενδεχομένως τον κάνουν να νιώθει μειονεκτικά, απλούστατα γιατί η ομορφιά και η αγνότητα της ψυχής δεν μετριέται σε αριθμούς καμίας ζυγαριάς, δεν μετριέται σε κανέναν καθρέπτη και σίγουρα δεν μετριέται ανάλογα με τα επαινετικά ή όχι σχόλια των άλλων.
Αν εμείς οι ίδιοι δεν αποδεχτούμε τον εαυτό μας, αν δεν νιώσουμε ευγνώμων για τις ικανότητές μας, αν δεν σεβαστούμε το σώμα μας και τις ανάγκες του, τότε σίγουρα ποτέ δεν θα νιώσουμε όμορφοι.
Ο μοναδικός κριτής του εαυτού μας είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Το να θέλουμε να κάνουμε αλλαγές, βελτιώνοντας το είναι μας, σαφώς είναι μία υγιής και φυσιολογική ανάγκη του ανθρώπου ΑΛΛΑ με στόχο τη δική μας ευτυχία, τη δική μας εσωτερική γαλήνη και ισορροπία, τη δική μας αυτοεκτίμηση και όχι την αποδοχή από τους άλλους.
Όντας σε μία ηλικία που αδιαμφισβήτητα πολλές κοπέλες ταλανίζονται από τον δαίμονα της ζυγαριάς και γενικότερα της ατέρμονης προσπάθειας για μία “τέλεια” εικόνα, αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως η “τέλεια” εικόνα δεν υπάρχει.
Η ομορφιά είναι κάτι τόσο υποκειμενικό και σίγουρα δεν κρίνεται μόνο από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά…Οι φίλοι μου πάντοτε με πείραζαν για το γούστο μου και το πως βλέπω τους ανθρώπους γιατί πολλές φορές το αντικειμενικά ωραίο, δεν μου προκαλεί κανένα ενδιαφέρον.
Και αυτό γιατί, η ομορφιά που αναγνωρίζω στους άλλους ανθρώπους κρύβεται σε αυτά τα ιδιαιτέρα χαρακτηριστικά που τους κάνουν ξεχωριστούς και όχι στους γραμμωμένους κοιλιακούς ή το αψεγάδιαστο πρόσωπο.
Ένα καθαρό βλέμμα γεμάτο καλοσύνη, ένα γλυκό χαμόγελο γεμάτο αλήθεια, μία ψυχή γεμάτη αλτρουισμό και αγάπη, μία αγκαλιά γεμάτη στοργή και πολλά άλλα απλά αλλά τόσο ουσιαστικά χαρακτηριστικά, καθιστούν για μένα έναν άνθρωπο όχι απλά όμορφο αλλά ΑΛΗΘΙΝΟ και ΜΟΝΑΔΙΚΟ.
Η αγάπη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών μας με τις όποιες ατέλειες και ελαττώματα και η συνεχής προσπάθεια για να βελτιωθούμε και να διαμορφώσουμε μία υγιή και συγκροτημένη προσωπικότητα αποδεχόμενοι τα όποια λάθη που ως ανθρώπινα όντα κάνουμε, είναι το πολυτιμότερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας.
ΑΓΑΠΗΣΕ την ψυχή σου και την αλήθεια που κρύβει και ΜΟΙΡΑΣΟΥ αυτό τον πλούτο με ανθρώπους που θα εκτιμήσουν την ΑΛΗΘΕΙΑ και την ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΟΜΟΡΦΙΑ σου..!!!!!
Πηγή: αναπνοές